Κική Δημουλά: Η ποιήτρια του «ανυπεράσπιστου έρωτα» και της «άκλιτης μνήμης»

Η Κική Δημουλά, μια από τις σημαντικότερες ελληνίδες ποιήτριες, κατάφερε να διαπλάσει έναν μοναδικό ποιητικό κόσμο, όπου ο έρωτας, η μνήμη, η απώλεια και η φθορά βρίσκονται σε μια διαρκή συνομιλία. Η γλώσσα της, λιτή αλλά πυκνή, ξεχειλίζει από εσωτερικότητα και στοχασμό, δίνοντας φωνή στις πιο ανθρώπινες αγωνίες και στιγμές. Τα ποιήματά της αντλούν από την καθημερινότητα, μετατρέποντας το ασήμαντο σε συμβολικό και το ελάχιστο σε διαχρονικό.

«Τα πράγματα φοβούνται.

Τις νύχτες τρέμουν,

μην πέσει πάνω τους το φως

και τα αναγνωρίσουμε…»

Γεννημένη το 1931 στην Αθήνα, η Δημουλά ξεκίνησε τη λογοτεχνική της πορεία τη δεκαετία του ’50, ενώ κατά τη διάρκεια της καριέρας της τιμήθηκε με σημαντικά βραβεία, όπως το Κρατικό Βραβείο Ποίησης και το Ευρωπαϊκό Βραβείο Λογοτεχνίας. Μέσα από τις συλλογές της, όπως «Το λίγο του κόσμου» (1971), «Χαίρε ποτέ» (1988) και «Ενός λεπτού μαζί» (1998), έδωσε μια νέα διάσταση στον σύγχρονο ελληνικό ποιητικό λόγο.

«Με βλέπεις;

Έχω μπει κι εγώ σε κάποια

υποψία μνήμης

κι αυτό με σώνει

από το να χαθώ εντελώς.»

Στα ποιήματά της, ο έρωτας συχνά εμφανίζεται ως «ανυπεράσπιστος» απέναντι στον χρόνο και την απώλεια, ενώ η μνήμη παραμένει «άκλιτη», σταθερή και αναπόφευκτη, λειτουργώντας άλλοτε ως καταφύγιο και άλλοτε ως βάρος. Η Δημουλά δεν φοβάται να εξερευνήσει τη μοναξιά και τη φθορά, δίνοντας φωνή σε συναισθήματα που όλοι βιώνουμε αλλά δυσκολευόμαστε να εκφράσουμε.

«Η μοναξιά φοριέται

σαν ρούχο απ’ την ανάποδη.

Όταν σε σφίγγει,

καταλαβαίνεις το νούμερο.»

Το έργο της έχει μεταφραστεί σε πολλές γλώσσες, κερδίζοντας διεθνή αναγνώριση. Η ποίησή της συνεχίζει να εμπνέει, να παρηγορεί και να προβληματίζει, καθώς οι στίχοι της αποτελούν ένα καθρέφτισμα της ανθρώπινης ύπαρξης και των αναπόφευκτων αντιφάσεων της.Ακόμα και μετά τον θάνατό της το 2020, η φωνή της Κικής Δημουλά παραμένει ζωντανή, υπενθυμίζοντάς μας τη δύναμη της ποίησης να αναμετριέται με το εφήμερο.

«Δεν ξέρω αν φεύγουν οι νεκροί.

Ίσως και να μένουν,

να στέκονται λίγο πίσω απ’ το θάνατο,

να μην τον περάσουν αμέσως…»

Πηγές:

Δημουλά, Κική. Το λίγο του κόσμου. Εκδόσεις Ίκαρος, 1971

Δημουλά, Κική. Χαίρε ποτέ. Εκδόσεις Ίκαρος, 1988

Δημουλά, Κική. Ενός λεπτού μαζί. Εκδόσεις Ίκαρος, 1998

Ιστοσελίδα: Εκδόσεις Ίκαρος

Αρθρογραφία από το Lifo και το Αθηνόραμα